بسم الله الرحمن الرحیم
والشّمس و ضحاها . والقمر اذا تلاها . والنّهار اذا جلّاها . و اللّیل اذا یغشاها . والسّماء و ما بناها . و الأرض و ما طحاها . و نفس و ما سوّاها . فألهمها فجورها و تقواها . قد أفلح من زکّاها (آیات 1 الی 9 سوره مبارکه شمس)
شکی نیست که تمام انسانها در حیات خود به دنبال سعادت می گردند و تمام فعالیتها و تلاشهایی که انجام میدهند برای رسیدن به این سعادت است.
یعنی تمام این سختی هایی را که انسانها به خود تحمیل مینمایند برای رسیدن به یک آرامش و سکونی است که در نظر دارند، اما با توجه به محدود بودن تفکر و اندیشه انسان و عدم قدرت او برای در نظر گرفتن تمام جوانب مختلف مسائل به خصوص جوانب معنوی آنها، مشاهده می کنیم که غالباً انسانها به سعادتی که مد نظر دارند نمی رسند و یا وقتی به خواسته خود می رسند متوجه می شوند که حقیقت این مقصدی که آن را قصد کرده بودند بسیار متفاوت است و سعادت آنها را تأمین نمی کند.
در این بین دین مبین اسلام از سرچشمه وحی و مقام قدس خداوند سبحان، یگانه راه سعادت و کمال انسان را تزکیه نفس بیان می نماید. و در سوره مبارکه شمس پس از یازده سوگند می فرماید : به راستی هرکس نفس خود را تزکیه کند به سعادت و رستگاری می رسد. و به خوبی انسان متوجه می شود که این مسئله تزکیه نفس چقدر مهم است که خداوند برای بیان این مسأله ابتدا یازده سوگند یاد می کند و سپس بعد از تأکیدات فراوان به ذکر این مسئله می پردازد.
و تزکیه نفس در لسان ائمه طاهرین و علما تفسیر به همان زدودن بدی ها و زشتی های خُلق انسان و زینت کردن نفس به مکارم اخلاق می باشد.
